تعریف اصطلاحات فندک

1. فندک: تجهیزات احتراق دستی خاصی وجود دارد، ترکیب سوخت مواد شیمیایی نفتی است که معمولاً برای روشن کردن سیگار، پیپ و سایر تنباکوها استفاده می شود. و می توان از آن برای روشن کردن کاغذ، طناب روغن، شمع، فانوس یا سایر مواد قابل اشتعال استفاده کرد.
توجه: فندک ها نباید به عنوان شمع، چراغ قوه یا سایر وسایل سوزاندن طولانی مدت استفاده شوند.
2. فندک گاز مایع: این نوع فندک دارای یک لوله اگزوز شفاف است، ترکیب سوخت داخلی هیدروکربن های مایع است، مانند هگزان، فشار بخار استاندارد در 24 درجه سانتیگراد، نمی تواند از 34.5 کیلو پاسکال تجاوز کند.
3. فندک گازی: پروپان، فشار استاندارد آن در 24 درجه سانتیگراد، بیش از 104 کیلو پاسکال.
4. فندک افترمیکس: این نوع فندک گازی پس از مخلوط شدن هوا با سوخت پس از احتراق می سوزد.
5. فندک همزن جلو: گاز سوخت این نوع فندک گازی ابتدا با هوا مخلوط شده و سپس سوزانده می شود.
6. فندک های یکبار مصرف: این فندک ها با سوخت ساخته می شوند و قابل باد کردن مجدد نیستند.
هفت. فندک های قابل شارژ مجدد: این فندک ها را می توان با یک مخزن گاز خارجی دوباره پر کرد یا در مخزن گاز سوخت جدید قرار داد.
8. فندک های قابل تنظیم: این فندک ها وسیله ای برای تنظیم آزادانه ارتفاع شعله فراهم می کنند.
9. فندک های غیر قابل تنظیم: این فندک ها وسیله ای برای تنظیم ارتفاع شعله ارائه نمی دهند و ارتفاع سوختن توسط سازنده از پیش تعیین شده است.
10. فندک لوله ای خود تنظیم: این نوع فندک وسیله ای را ارائه می دهد که به طور خودکار ارتفاع شعله را از حالت عمودی به شیب دار افزایش می دهد. این دستگاه مخصوص دود کردن پیپ طراحی شده است.